Op zijn website schrijft Michiel Morel , kunstliefhebber uitgebreid over het kunstenaarschap van Piet Dieleman.
……………
In een van zijn schetsboeken uit 2010 noteerde de kunstenaar: ‘…zo werk ik… in mijn atelier, schilderijen, projecten, academie, in opdrachten… de schilderijen… monochromie… cirkels… plat en zonder perspectief… de dynamische ruimte… het schilderij maken door wegnemen… het er niet laten zijn… een dynamiek genererend… de subjectiviteit van plaatsbepaling… een herhalend karakter… een systeem voor nieuwe beelden… creëren door weg te nemen… creëren door toevoegen… vertaling als middel… de kleuren als ordening… geschilderd… violet… geel… oranje… blauw… groen… rood… de raakvlakken van de kleuren… het (afwezige) licht… duister… maanlicht… een nieuw beeld… licht toont ons de kleuren… de grens van het waarnemen… geen licht… geen vorm… geen (visuele) waarneming… een interpretatie van de waarneming… de fotografie als cartograaf in dit schemergebied… de vertaling van kleur naar grijswaarden is een transitie… zwart wit beelden als autonomie… toevoegen’.
Valt er nog iets toe te voegen aan deze aantekeningen van Piet Dieleman (1956), die de essentie van zijn werk weergeven? Met enkele spaarzame aanvullingen zou ik kunnen volstaan, ware het niet dat hij momenteel bij het Haagse Heden een belangrijke tentoonstelling heeft, en dat vraagt om een uitgebreidere beschouwing.
Dielemans eigen aantekeningen gebruik ik om een portret te schetsen van deze bijzondere kunstenaar.
Walcheren is in cultureel opzicht het bruisende deel van Zeeland. Weliswaar is in de verre omtrek geen kunstopleiding te bekennen, de beste kunstenaars zitten er: Marinus Boezem, Guido Lippens, Jan van Munster, Janpeter Muilwijk en Piet Dieleman zelf. En het heeft met De Vleeshal, het IK-eiland en het Zeeuws Museum boeiende expositieplekken. Vanuit Breda ging ons gezin er in de jaren vijftig menigmaal op vakantie. Met de trein tot Middelburg, vervolgens met de bus naar Domburg, waar we in een verbouwde boerenschuur naast een hoefsmid bivakkeerden. Wat kon dat stugge, platte, wijdse Zeeuwse landschap je al op jonge leeftijd imponeren, misschien nog meer dan de brede, blanke stranden. Jaren later kwamen daar licht en wind bij, vooral tegenwind, op de smalle wegen ingekaderd door struiken of ranke populieren. En beelden van de toren van Westkapelle, geschilderd door Piet Mondriaan of op de achtergrond in een van de ‘valwerken’ van Bas Jan Ader, verschenen op het netvlies. Dat deel van Zeeland zit Piet Dieleman in de genen. De omgeving, het landschap, heeft stellig grote invloed op zijn werk gehad, maar de veronderstelling dat Dieleman Zeeuwse onderwerpen tot thema in zijn werk heeft gemaakt, is clichématig. Steeds op verschillende manieren is hij het landschap gaan gebruiken. Strikt genomen benut hij zijn omgeving voor hetgeen hem altijd boeit: licht en ruimte. Steevast gaat het in zijn werk om de verbeelding van een soort spanning die een kleur, een ruimte of perspectief kan hebben. Dit min of meer klassieke uitgangspunt heeft tot een rijkdom aan vormen en een rijk geschakeerd oeuvre geleid.
…………………………
lees het hele artikel DE SLAG OM LICHT